Próspero, amante das ciencias ocultas e a maxia, confabulados o seu irmá Antonio e o rei Alonso, foi desposeído do seu Ducado, e xunto a súa filla Miranda, abandoado nunha igrexa poboada de espíritus, trasnos e ninfas. Anos despois o destino permite que os seus enemigos naveguen en augas cercanas e Próspero, facendo uso da súa máxia, desencadea unha tempestade para levar a cabo o seu plan de vinganza, cuxo obxetivo principal é restituir un xusto destino para a súa adorada Miranda. Para elo favorecerá que ela e Fernando estén perdidamente namorados o un do outro, contando coa axuda de Ariel, espíritu do aire, e os máxicos habitantes da illa. Mentras isto sucede, o rei e os seus nobres andan en círculos pola illa intentando atopar ó príncipe perdido. Antonio, o usurpador, vindo a debiblidade do rei, propón a Sebastián, irmán deste, asasinalo seducindoo con ocupar o seu trono. A nosa Tempestade so pretende contar un sinxelo conto de fadas, co amor de fondo. A particularidade do tratamento escénico é a fusión de diversas disciplinas que se integran nunha interpretación realista; porén, o resultado final concretase nun espectáculo extraordinario que ven dado por un uso estilizado de técnicas expresivas, corporais e vocais.